بررسی تأثیر درمان پردازش شناختی بر سبک مقابله گری گریز- اجتناب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی

چکیده سابقه و هدف: اجتناب به عنوان یک راهبرد مقابله گری ناسازگارانه، از نشانگان اصلی و عامل تداوم بخش اختلال استرس پس آسیبی محسوب می شود. بنابراین، روان درمانگری های کارآمد در بهبود این اختلال برای کاهش نشانگان اجتناب، طرح های مشخصی ارایه می کنند. چون گزارشی از تأثیر آن روی جانبازان وجود نداشت، لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر درمان پردازش شناختی بر سبک مقابله گری گریز- اجتناب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی اجرا شد. مواد و روش ها: روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. 24 جانباز جنگ از میان جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی استان کرمانشاه در سال 1393 به شیوه ی نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طریق تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. داده ها بر اساس چک لیست نشانگان اختلال استرس پس آسیبی و خرده مقیاس گریز- اجتناب از پرسشنامه ی راهبردهای مقابله گری فولکمن- لازاروس گردآوری شدند. داده ها با سطح اطمینان 95/0 به کمک نرم افزار آماری ibm spss (نسخه 22) و با روش آماری تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. یافته ها: تحقیق روی 24 نفر در دو گروه انجام شد. رتبه ی استرس در گروه شاهد از 2/19 به 3/19 و در گروه تجربی از 7/18 به 6/10 کاهش یافت (05/0>p). نتیجه گیری: به نظر می رسد که درمان پردازش شناختی در کاهش سبک مقابله ای گریز- اجتناب جانبازان مبتلا به اختلال استرس پس آسیبی مؤثر است.